Relacje spółki i wspólnika to niewyczerpany temat komentarzy zarówno przedsiębiorców jak i podatkowych profesjonalistów. Szczególny napływ nowych pomysłów pojawił się po tzw. Polskim Ładzie – który okazał się dla wielu działalności gospodarczych gwoździem do trumny. Szukając optymalizacji podatkowej, duża część przedsiębiorców skierowała swoją uwagę na spółki z o.o.

Korzyści podatkowe idą tutaj w parze ze skomplikowaniem struktury rozliczeń spółki ze wspólnikiem, a jednocześnie łączą się ze zwiększonym ryzykiem podatkowym.

Niestety, część doradców i duża część podatników traktują spółkę jako „dodatkowe konto bankowe” przez które można dowolnie przepuszczać swoje wynagrodzenie. Niestety, manipulacja źródłami przychodów może skończyć się źle – zarówno w kontekście podatku dochodowego jak i składek ZUS.

Miałem okazję prowadzić konsultacje podatkowe z klientem, który był po szkoleniu organizowanym przez pewną spółkę (promowaną przez pewnego znanego influencera) zajmującą się promocją biznesu. Okazało się, że na kursie poinformowano go, że może żyć w całości za pieniądze swojej spółki z o.o. (najem mieszkania, paliwo do prywatnego samochodu…i zakupy spożywcze), nie płacąc podatku (dla spółki miałby to być koszt uzyskania przychodu). Zaskoczyło go pojęcie kosztów uzyskania przychodów oraz pojęcie nieodpłatnych świadczeń + dodatkowe inne problemy.

Problematyka spółek i tego komu się co opłaca to dodatkowa i zupełnie inna para kaloszy. Od pojawienia się video najlepszego doradcy w kujawsko-pomorskim dotyczącego spółek komandytowo-akcyjnych klienci zaczęli tłumnie atakować prawników z prośbą o rejestrację takiego podmiotu. Część nie wierzyła (a wręcz była oburzona), że ich biznes nie potrzebuje tego rozwiązania, a wręcz będzie ono szkodliwe. Same spółki SKA okazały się kosztowne, trudne w prowadzeniu – a ostatecznie obciążone składkami ZUS.

Analiza opłacalności form działalności to trudna sztuka, szczególnie w ramach Polskiego Ładu – nie ma gotowych ani doskonałych rozwiązań.